Repertuar audycji
„Godzina dla kolekcjonerów nagrań” była jednym z nielicznych przykładów audycji muzycznych Polskiego Radia tego okresu, w której repertuar starszy dominował nad nowościami. Nowości płytowe także były tutaj prezentowane, ale było ich mniej niż płyt starszych.
W ciągu czterech lat istnienia audycji nadano 181 programów, w których zaprezentowano 147 całych płyt, w tym 1 potrójny (YES) i 5 podwójnych albumów (URIAH HEEP, ELECTRIC LIGHT ORCHESTRA, PINK FLOYD, SOUNDTRACK „Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band”). W pozostałych audycjach, czyli w 34, nadawano repertuar składankowy złożony z różnych utworów, najczęściej muzyki pop, polskich i zachodnich wykonawców.
W 1982 r. nadano 17 całych płyt, w tym 14 z muzyką rockową, w 1983 r. nadano 40 płyt, w tym 34 z muzyką rockową, w 1984 r. nadano 45 całych płyt, w tym 32 z muzyką rockową, w 1985 r. nadano 44 płyty, w tym 29 z muzyką rockową. W sumie przez cały okres audycji nadano 147 płyt, w tym 109 z muzyką rockową i pop-rockową.
Te 181 audycji wydaje się liczbą znaczącą, ale blednie w porównaniu z ilością innych audycji muzycznych Polskiego Radia z lat 80. nadawanych w systemie stereo. Przykładowo „Wieczór Płytowy” nadano w okresie jego istnienia ok. 800 razy, a „Klub Stereo” ok. 1500 razy.
Dominacja przedstawiania w „Godzinie” starszych nagrań automatycznie wpłynęła na większą niż w innych audycjach prezentację w niej klasyki rocka. W sumie zaprezentowano tutaj aż 62 płyty o takim charakterze. To ilość znaczna w porównaniu z innymi audycjami. Przez klasykę rocka rozumiem tutaj płyty uznanych wykonawców rock-owych wydane do końca 1979 r. Albumy wydane po tej dacie uważam już za ówczesne nowości płytowe. Oczywiście z obecnej perspektywy te nowości to także już klasyka, ale wówczas to były nowości, dlatego je tak zakwalifikowałem.
W audycji przedstawiono m.in. następujące klasyczne albumy gwiazd rocka:
THE DOORS – „Absolutely Live” (1970), TEN YEARS AFTER – „Cricklewood Green” (1970), DEEP PURPLE – „Machine Head” (1972), MIKE OLDFIELD – „Tubular Bells” (1973), EMERSON LAKE & PALMER – “Pictures At An Exhibition” (1971)
BOB DYLAN – “Slow Train Coming” (1979), QUEEN – “The Night At The Opera” (1975), ERIC BURDON – “Eric Burdon Declares War” (1969), THE EAGLES – “Hotel California” (1976), JEAN MICHEL JARRE – “Oxygene” (1976)
JOHN LENNON – “Imagine” (1971), THE MOODY BLUES – “Every Good Boy Deserves Favour” (1971), VANGELIS – “Heaven And Hell” (1975), FLEETWOOD MAC – “Rumors” (1977), DIRE STRAITS – “Dire Straits” (1978)
THE ROLLING STONES – “Aftermath” (1966), PINK FLOYD – “The Dark Side Of The Moon” (1973), JEFFERSON AIRPLANE – “Surrealistic Pillow” (1967), THE VELVET UNDERGROUND – “The Velvet Underground & Nico” (1967), KING CRIMSON – “In The Court Of The Crimson King” (1969)
LED ZEPPELIN – “Led Zeppelin” (1968), JETHRO TULL – “Stand Up” (1969), LOU REED – “Transformer” (1972), THE BEATLES – “Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band” (1967), ELECTRIC LIGHT ORCHESTRA – “Eldorado” (1974)
YES – “Yessongs” (1972), SUPERTRAMP – “Breakfast In America” (1979), ISAO TOMITA – “Snowflakes Are Dancing” (1974).
Powyższe płyty należały do różnych nurtów stylistycznych w ramach muzyki rockowej. Najwięcej było albumów reprezentujących tzw. progresywny rock, ale były także inne np. country rock, blues rock, elektroniczny rock itp. Dzięki temu repertuarowi, audycja była bardzo dobrym uzupełnieniem nadawanego w programie II a potem IV PR „Wieczoru Płytowego” nakierowanego głównie na prezentację nowości muzycznych z nowych nośników dźwięku.
Równie imponująco przedstawiała się liczba i jakość prezentowanych w audycji rockowych nowości płytowych. Do najbardziej interesujących prezentacji nowości płytowych z kręgu muzyki rock i pop należały:
WHITESNAKE – “Come An’ Get It” (1981), ELECTRIC LIGHT ORCHESTRA – „Time” (1981), BLACK SABBATH – „Heaven and Hell” (1980), JOHN LENNON – „The John Lennon Collection” (1982), WISHBONE ASH - ”Just Testing” (1980)
SCORPIONS – “Blackout” (1982), PINK FLOYD – “The Final Cut” (1983), THE MOODY BLUES – “Long Distance Voyager” (1981), THE ROLLING STONES – “Made In The Shade” (1980), QUEEN – “Hot Space” (1982)
ULTRA VOX – “Vienna” (1980), KATE BUSH – “Never for Ever” (1980), VANGELIS – “Chariots Of Fire” (1981), MIKE OLDFIELD – “Five Miles Out” (1982), PAUL McCARTNEY – “Tug Of War” (1982)
ABBA – “The Visitors” (1981), JOHN & VANGELIS – “The Friends Of Mr Cairo” (1981), ROBERT PLANT – “Pictures At Eleven” (1982), PIL – “Live In Tokyo” (1983), MARILLION – “Script For A Jester’s Tear” (1983)
ROXY MUSIC – “Avalon“ (1982), FOREIGNER – “4” (1981), JEAN MICHEL JARRE – “Zoolook” (1984), THE STRANGLERS – “Feline” (1983), GENESIS – “Genesis” (1983), JOURNEY – “Frontiers” (1983).
Na osobną wzmiankę zasługuje prezentacja w audycji w latach 1984-1985, pełnej dyskografii ogromnie wówczas popularnego zespołu AC/DC. Zaprezentowano w niej albumy starsze np. „Dirty Deeds Done Dirt Cheap” (1976) i nowsze np. „For Those About To Rock (1982). Szczególnie pamiętna była audycja w której przedstawiono najlepiej sprzedający się album tego zespołu, płytę „Black In Black” (1980).
Sukces tego ponurego albumu był wręcz zastanawiający w społeczeństwie konsumpcyjnym nie myślącym na co dzień o „powrotach w czerni” i „dzwonach piekieł”. W pewnym stopniu był to sukces zza grobu Ronalda „Bona” Scotta (1946-1980), który udusił się własnymi wymiocinami w przeddzień prawdziwie światowego sukcesu swej grupy.
Popularność wśród młodszych słuchaczy zadecydowała też najpewniej o tym, że w audycji udostępniono również bardziej znane i dostępne dla prowadzących płyty z nurtu NWOBHM.
Były to tylko trzy albumy:
SAXON – “Wheels Of Steel” (1980), JUDAS PRIEST – “Point Of Entry” (1981), IRON MAIDEN – “The Number Of The Beast” (1982).
